fourteenth

πριν από πολλά χρόνια μια πρεβεζάνικη μπάντα, οι Red Motortoy ηχογράφησαν το ένα και, δυστυχώς, μοναδικό demo τους, που περιείχε τέσσερα τραγούδια και είχε ως γενικό τίτλο "September's Fear"! ήταν μια όμορφη εποχή: το rock'n'roll κυριαρχούσε σε μεγάλο κομμάτι της νεολαίας, ακόμα και στην Πρέβεζα! στην Πρέβεζα υπήρχαν κάπου 8 μπάντες φτιαγμένες από παιδιά με όρεξη και πάθος για να παίξουν τις αγαπημένες τους μουσικές, όπως heavy metal, hard rock, classic rock, grunge και βέβαια alternative! αυτά τα τελευταία υποείδη του rock, εκπροσωπούνταν, από τους Red Motortoy, μπολιασμένα με διασκευές σε Pink Floyd, Black Sabbath, Stooges και φυσικά Nirvana, SonicYouth και, για να παίξουν κανα χιτάκι, το "song 2" των Blur...! ο στίχος αυστηρά αγγλικός στην αρχή. αρκετά τα live, για τα δεδομένα της πόλης και με κάποιες αλλαγές στο line-up!όχι δεν αποτέλεσα μέλος του group, αν και πολύ θα το ήθελα! τα παιδιά τα γνώρισα μέσω της Δημοτικής Ραδιοφωνίας Πρέβεζας, όπου επιμελούμαστε και παρουσιάζαμε μουσικές εκπομπές, όπου διοχετεύαμε την ανάγκη μας για έκφραση μέσω της αγάπη μας για το r'n'r! σύντομα όμως η μπάντα σχηματίστηκε και τα παιδιά πέρασαν από την απλή αναπαραγωγή, στην παραγωγή! η πρώτη εμφάνισή τους πρέπει να ήταν στο Κηποθέατρο του Δήμου Πρέβεζας (σημερινό θέατρο "Γιάννης Ρίτσος") όπου ανοίξανε ένα festival με ντόπιες μπάντες. ξεκινήσανε με το "smells like teen spirt" των Nirvana και κλείσανε το set τους με την καταιγιστικότερη, (χάρη στον drummer) εκτέλεση του "Territorial Pissings", πάλι των Nirvana! πραγματικά προσπάθησαν να κάνουν κάτι παραπάνω από το να παίζουν απλά διασκευές. το πάλεψαν με τα περίεργα κουρδίσματα της κιθάρας. με τα πολύ προσεγμένα φωνητικά, τη σφιχτή rhythm section, αλλά... δύο, κατά τη γνώμη μου, ήταν οι παράγοντες που οδήγησαν στο άδοξο τέλος: πρώτον οι σπουδές και δεύτερον η μάστιγα του ελληνόφωνου rock! μάγκες ήταν μεγάλο σφάλμα που το γυρίσατε στον ελληνικό στοίχο! μέγα σφάλμα! η μπάντα διαλύθηκε γύρω στα 1999. είναι κρίμα που δεν καταφέρανε να ηχογραφήσουν ''κανονικό" album... πραγματικά άξιζε τον κόπο!!!! φιλιάααααααααααα!!!!!!!!!!!!!!    

13th Floor...

καλησπέρα!

το κλισέ λέει "δύο πράγματα είναι σίγουρα στη ζωή, ότι γεννιόμαστε και ότι κάποτε θα πεθάνουμε". ο δε Καζαντζάκης το κάνει ακόμη πιο αποπνικτικό, τονίζοντας πως αυτά τα δύο θεμελιώδους, για τη ζωή, σημασίας περάσματα, τα διαβαίνουμε ολομόναχοι....

στο ενδιάμεσο έχουμε την ευκαιρία να αφήσουμε το στίγμα μας με διάφορους τρόπους: με την τέχνη, την ενασχόληση με τα κοινά, κάνοντας φιλικούς κύκλους, και μέσω οικογένειας....

το τι γίνεται μετά θάνατον πολλούς ενδιαφέρει (αυτός είναι ένας λόγος για τον οποίο φτιάχτηκαν οι θρησκείες).

τι γίνεται όμως με αυτούς που μένουν πίσω;

πώς βιώνεται η απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου; πόσο διαρκεί; υπάρχουν κανόνες; αντέχεται;;;;;;;

και αυτά τα ερωτήματα έχουν τεθεί κατά το παρελθόν (φαντάζομαι τουλάχιστον), αλλά δε γνωρίζω αν έχουν δοθεί απαντήσεις, πόσο μάλλον πειστικές...!

όλοι μα όλοι οι λαοί έφτιαξαν θρησκείες με κυρίαρχο στοιχείο το μέταφυσικό, με στόχο να δοθεί απάντηση στο τι γίνεται με την ψυχή του τεθνεώτος.

αν όμως κανείς το καλοσκεφτεί, ο πραγματικός λόγος είναι για την "παραμυθεία" των ζωντανών, την παρηγοριά πως η ψυχή του εκλιπόντος δεν χάνεται. είτε μας παρακολουθεί από κοντά και μας προσέχει, είτε ταξιδεύει...!

από τη μια οι αρχαίοι Ρωμαίοι στις οικείες τους είχαν βωμό για τους προγόνους τους. από την άλλη οι αρχαίοι Έλληνες τοποθετούσαν στο στόμα του νεκρού τα "πορθμεία" που θα έπρεπε να δώσει στο βαρκάρη για να τον περάσει απέναντι.    

ο πόνος όμως φεύγει;

σίγουρα αργεί....!

suede "the next life"